حضور رئیس جمهور ایران پس از یازده سال در پایتخت عربستان سعودی برای شرکت در کنفرانس اسلامی که برای جنگ اسرائیل و حماس تشکیل شده بود فرصت مغتنمی بود تا به جنگ خاتمه داده شود و آتش بس سریع برای مردم زیر آتش غزه به ارمغان بیاورد.
که با درخواست های متعدد و متفرق شرکت کنندگان راه به جایی نبرد؟
اگرچه بیانیه ای نسبتا" جامع قرائت شد اما تاثیر گذار نبود.
متاسفانه آقای رئیسی با مطرح کردن درخواست های یازده گانه بسیار سطح بالا و انقلابی کار را مشکل تر کرد؟
اگر چه من شخصا با تمام این یازده درخواست اصولی موافق هستم اما بیان آن در ریاض زیاده طلبی و عدم شناخت مکان و شرکت کنندگان کنفرانس بود؟
این زیاده طلبی در زمان و مکان نامناسب نشان از انقلابی بودن نیست بیشتر نشان از سادگی و کیال نبودن است.
اگر چه نقش مشاوران را هم نباید نادیده گرفت.
خلاصه مطلب اینکه رئیسی در مکانی صحبت می کرد که بیش از نصف اعضاء بر خلاف ظاهرشان خواستار شکست حماس هستند؟
خواستار پیروزی اسرائیل و شکست جبهه مقاومت هستند.
بیشتر سران به خاطر فشار افکار عمومی مردم مسلمان کشور خود در کنفرانس شرکت کرده بودند
حتی به خاطر فشار افکار عمومی سخنرانی کردند و به قول اسرائیل بیشتر توصیف موقعیت موجود می کردند تا محکوم کردن و اسرائیل حتی همین بیان را برای خود پیروزی بزرگی می داند؟
پس شرایط ایجاد می کرد رئیس جمهور روی حداقل درخواست تکیه می کرد و خواستار ارجاع درخواست 57 کشور اسلامی را به شورای امنیت سازمان ملل می شد؟
آتش بس فوری و ارسال کمک های انسان دوستانه به غزه.
این درخواست با توجه به ساختار این کنفرانس هم عملی هم تاثیر گذار بود.
و می توانست اثر آنی و مثبت بر جو کنفرانس و کشورهای شرکت کننده بگذارد؟
می توانست همکاری اکثریت جلب کند .
می توانست حتی شورای امنیت را در مقابل درخواست فوری و عملی 57 کشور قرار دهد.
و امکان موفقیت آن بسیار نزدیک و عملیاتی بود.
در حالیکه در خواست زیاده طلبانه دکتر رئیسی یک حالت غلو و زیاده روی داشت و منجر به نتیجه ای هم نشد؟
در ست مانند سخنرانی های بلند بالای فیدل کاسترو در مجمع سازمان ملل که خواستار از بین بردن امپریالیسم جهانی می شد درخواستی که خنده حضار بدنبال داشت؟