دنیای امروز سیاست در تعارفهای تنها نمی گنجد نیاز است تا به ملاط سیمان اقتصاد محکم شود ؟
ما از دیر باز با کشورهای مسلمان آسیایی روابط سیاسی داشته ایم اما این روابط هیچگاه گرم نبوده؟
توجه ما به کشورهای اروپایی و بزرگ ما را از روابط صمیمی با 49 کشور مسلمان باز داشته است؟
اگر ما با نصف همین تعداد کشور دنیا هم روابط اقتصادی و مبادله پول دو کشور داشتیم ( قرار داد مبادله کالا با پول همان کشور)
هیچگاه فشار ارزی و اقتصادی غرب روی ما اینقدر سنگین نبود؟
ما می توانیم حوائج مواد اولیه کشاورزی خود را از بنگلادش اندونزی سریلانکا مالزی پاکستان بدون مبادله ارزی (دلار) وارد کنیم چه کار بزرگی انجام شده/
چه عیبی دارد ما آنچه در کشور کشت نمی کنیم یا نمی سازیم با هزینه کمتر ارزی از کشورهای مسلمان وارد کنیم و در مقابل محصولات خود را در این کشورها بفروشیم؟
نگاه ما به ساختمانهای بلند دوبی ( که 90% مالک آن ها ایرانی یا ایرانی اصل بوده اند) بر داریم
چشمان ما به بمبی جاکارتا و داکا سری لانکا عادت کند بارهای بزرگ تر و ارزان تری را خواهیم داشت حتی نگاه بهتر بیمه بیشتر دوستان پایدارتر؟
امروز نیاز است جهانی (جهانی اسلامی ) فکر کنیم حتی زنجیره های تولیدی با این کشورها پر کنیم؟
قرار داد های دو جانبه و مبادله پولی ویزا ی مجانی دو طرفه راه دراز مدت دوستی و تجاری باز می کند
حالا ممکن است دوستان اعتراض کنند این کشور ها چیزی ندارند؟
که این تفکر اشتباه است امروز این کشورها تولید کننده و حتی صادر کننده خوبی هستند؟
خرید از آن ها اقتصاد ایران در مقابل غرب بیمه خواهد کرد؟
- ۹۶/۰۸/۱۵